Kiedy Aladyn usłyszał swój własny lament, zrobiło mu się tak smutno, że przytulił do siebie to, co miał na ręku, czyli starą lampę, po czym pogłaskał ją niczym pluszowego misia. I wtedy stały się rzeczy, którym, kto chce, niech zaprzeczy, lecz jeśli zaprzeczy, to powie od rzeczy. Rozległ się huk, rozjarzył się blask, z lampy wydobył się dym, a z dymu wyłonił się potęży duch.